गुरुजींचा एक विद्यार्थी जरा वेगळा होता. त्याचे काय करायचे हे त्यांच्या लक्षांत येत नव्हते. शेवटी त्यांनी राजवैद्यांचा सल्ला मागितला.
"राजवैद्य, हा विद्यार्थी जरा वेगळा आहे. तो काय करतो? त्याला एखादे झुरळ सापडले, तर ते पकडतो. मग तो त्याचा एक एक पाय खेचून तोडतो. प्रत्येक पाय तोडल्यावर खुशीत हसतो. पाय संपले की त्याच्या मिशा एक एक करून तोडतो. अशा वेळी त्याचे तोंड पाहवत नाही."
"हा मुलगा जरा नाही, बराच वेगळा आहे" राजवैद्य गंभीरपणे म्हणाले. 'मोठा झाल्यावर तो मारामा~या, गुंडगिरी वगैरे करेल, मोठा खुनशी गुन्हेगार होईल असे वाटते."
"त्याला काही उपाय?" गुरुजींनी विचारले.
"मुलांच्या मानसोपचारतज्ज्ञाला दाखविले व वेळीच उपचार केले तर फायदा होण्याची शक्यता आहे."
"मोठेपणी असे झालेल्या रुग्णांना आपण पाहिले आहे का?" गुरुजींनी विचारले.
"हो तर. रुग्णच का, इतर अशी माणसेही पाहिली आहेत. आपल्या राजाच्या रुग्णालयांत एक अशा मनोव्रुत्तीचे वैद्य आहेत. हाताखालच्या शिकाऊ वैद्यांना, विद्यार्थ्यांना, कमजोर व्यक्तींना हे वैद्य अशाच प्रकारे छळतात."
"म्ह.. म्हणजे?" गुरुजी चाचरले.
"हात पाय तोडत नाहीत हो" राजवैद्य हसून म्हणाले. "घाबरू नका. बहुतेक वेळा मानसिक छळच करतात. पण पाठमो~या उभ्या असणा~या एका कुबड्या विद्यार्थिनीच्या कुबडाला त्यांनी एकदा पाठून येऊन हात लावला होता. तिचा तेव्हा झालेला चेहरा अजून आठवतोय" राजवैद्य विषण्णपणे म्हणाले.
"हं."
"त्यांच्या लहानपणी मानसोपचारतज्ज्ञ असते तर किती बरे झाले असते" गुरुजी म्हणाले.
"राजवैद्य, हा विद्यार्थी जरा वेगळा आहे. तो काय करतो? त्याला एखादे झुरळ सापडले, तर ते पकडतो. मग तो त्याचा एक एक पाय खेचून तोडतो. प्रत्येक पाय तोडल्यावर खुशीत हसतो. पाय संपले की त्याच्या मिशा एक एक करून तोडतो. अशा वेळी त्याचे तोंड पाहवत नाही."
"हा मुलगा जरा नाही, बराच वेगळा आहे" राजवैद्य गंभीरपणे म्हणाले. 'मोठा झाल्यावर तो मारामा~या, गुंडगिरी वगैरे करेल, मोठा खुनशी गुन्हेगार होईल असे वाटते."
"त्याला काही उपाय?" गुरुजींनी विचारले.
"मुलांच्या मानसोपचारतज्ज्ञाला दाखविले व वेळीच उपचार केले तर फायदा होण्याची शक्यता आहे."
"मोठेपणी असे झालेल्या रुग्णांना आपण पाहिले आहे का?" गुरुजींनी विचारले.
"हो तर. रुग्णच का, इतर अशी माणसेही पाहिली आहेत. आपल्या राजाच्या रुग्णालयांत एक अशा मनोव्रुत्तीचे वैद्य आहेत. हाताखालच्या शिकाऊ वैद्यांना, विद्यार्थ्यांना, कमजोर व्यक्तींना हे वैद्य अशाच प्रकारे छळतात."
"म्ह.. म्हणजे?" गुरुजी चाचरले.
"हात पाय तोडत नाहीत हो" राजवैद्य हसून म्हणाले. "घाबरू नका. बहुतेक वेळा मानसिक छळच करतात. पण पाठमो~या उभ्या असणा~या एका कुबड्या विद्यार्थिनीच्या कुबडाला त्यांनी एकदा पाठून येऊन हात लावला होता. तिचा तेव्हा झालेला चेहरा अजून आठवतोय" राजवैद्य विषण्णपणे म्हणाले.
"हं."
"त्यांच्या लहानपणी मानसोपचारतज्ज्ञ असते तर किती बरे झाले असते" गुरुजी म्हणाले.
